Bruidsmeisje Geertje.

Stel je voor. Er is een belangrijk ritueel in je omgeving op komst, laten we even voor het gemak zeggen een huwelijk, want daar lopen de meesten wel eens tegen aan. Een belangrijke ceremonie in het leven van veel mensen, misschien wel de belangrijkste. En de bruid heeft een aantal vrienden gevraagd dit allemaal te gaan opleuken. De bruid is de focus van die hele dag, om haar draait het, de bruidegom mag ook mee als hij het uitgekozen pak maar aantrekt. Er is een ceremonie-setje aangewezen (want de ceremoniemeester heeft ook een vriendin en die moest natuurlijk gezellig mee, ze weet van wanten, want plant haar eigen huwelijk al vanaf haar vierde). Het moet traditioneel worden, liefst in een kerk. En er moeten bruidsmeisjes komen, acht of tien, met identieke jurkjes, net als op tv.  En boeketjes. En overal bloemen. En een taart-buffet, een ludiek ABC-stukje door vrienden tussen receptie en feest, muziek, een schema...

De bruid is de koningin van die dag, ze hoeft vantevoren alleen maar de leuke dingen te regelen en zich op de dag zelf uiteraard nergens druk om te maken, het ceremonie-setje verzorgt alle uitnodigingen, de bloemen in het gemeentehuis, benadert iedereen voor zijn of haar specifieke taak van die dag en gaat zelfs de jurken van de bruidsmeisjes mee uitzoeken en passen, zorgt voor de inteken-lijst met gewenste cadeaus. De bruid had van te voren al summiere maar heldere instructies doorgegeven. Wie de ring draagt. Wie de getuigen zijn. Wie er naast haar moeder mag zitten tijdens het diner. Wie de bruidsmeisjes moeten zijn, al haar vriendinnen. Op ééntje na. Die ene, die ze al kent van de kleuterschool, waarmee ze vroeger altijd al op scoutingkamp was geweest, op de middelbare school steeds mee uitging, en nu zelfs bij in de buurt woonde. Elke andere dag koffiedrinken, elk mooi weekend samen op de camping, want ook na die vervelende scheiding hield de vriendin de stacaravan naast de hare aan...Deze vriendin hoort er bij als een aangetrouwd familie-lid, maar toch wil de bruid haar liever niet als bruidsmeisje. Deze vriendin vindt namelijk altijd alles stom. Het weer is altijd stom, ze vond vroeger al de vriendjes van al haar vriendinnen stom, eigenlijk vindt ze de verloofde van de toekomstige bruid, haar allerbeste vriendin, ook stom, maar dat zegt ze niet hardop. Bijna alle muziek op de radio is veel te hard of onnozel voor woorden, de meeste televisieprogramma's zijn te saai of te elitair, dus stom, en mensen die tuinieren, koken, schilderen of sporten in hun vrije tijd zijn ook stom. Ze vindt de andere vriendinnen van de bruid stiekem ook een beetje stom. 













Ze vraagt welk cadeau de bruid en bruidegom het liefst willen hebben voor hun huwelijk, hopelijk niets stoms....Ze vindt bruidsmeisjes met allemaal een zelfde jurkje net als op tv overigens ontzettend stom, hopelijk gaat de bruid dat niet doen. Eigenlijk moet de bruid ook weten dat de vriendin altijd al een hekel heeft gehad aan bruiloften, die zijn meestal zo verschrikkelijk stom. Ze vindt het wel leuk dat ze er bij mag zijn hoor!, als ze maar niet aan een stomme tafel hoeft te zitten.... 
Deze vriendin zeikt en zaagt werkelijk alleen maar, meestal kan de aanstaande bruid zoiets uitschakelen door haar gedachten op nul te zetten, koffie bij te zetten en aan iets anders te denken kauwend op een koekje. Maar op de mooiste dag van je leven heb je daar gewoon even geen zin in. Die dag moet kloppen. Helemaal. Dus de bruid heeft het ceremonie-setje voorzichtig ingeseind. Wees diplomatiek. Geef haar een mooie plek tijdens de plechtigheid, het mooiste bruids-suikertje en op het eind van de avond het mooiste afscheidscadeautje, de prettigste tafel, de best gelukte corsage en een plekje voorin in die mooie antieke volgauto. Maar ze krijgt geen jurk en boeketje, ze wordt geen bruidsmeisje. Alstublieft niet. De bruid wil geen frons, geen kanttekening, geen strak bekkie, geen gezucht, werkelijk geen smet op haar stralende dag die de kroning is op haar relatie. Ze trouwt tenslotte met de leukste man ter wereld, alleen maar vriendelijke glimlachen en stralende ogen, lof en bewondering voor dit plechtige ritueel en dit prachtige feest zijn hier op hun plek.
De vriendin is er uiteindelijk de hele dag bij, het huwelijk voltrekt zich zonder ook maar één afwijking van het strakke logboek van het ceremonie-setje, de foto's zijn prachtig...
Maar de vriendin is ongelukkig. Ze is door dat duffe ceremonie-setje niet één keer in het licht gerukt, nergens genoemd in de speeches door de twee getuigen, was niet eens gevraagd trouwens om getuige te zijn, en dat terwijl ze alle relaties van de bruid en dus ook deze van het prille begin af aan had meegemaakt. Ze had uiteindelijk ergens achteraf gezeten, bij de vrienden van de roei-vereniging van de bruidegom. Niemand had met haar gedanst, de band was niet leuk, ze was gestoken door een mug en het eten was eigenlijk niet zo lekker....Ze stond uiteindelijk niet eens op de groepsfoto omdat ze even naar de WC was. Ze had achteraf toch heel erg graag ook in een zuurstokroze jurk aan dat altaar willen staan. Met zo'n mooi klein boeketje, toch wel hoor....natuurlijk allemaal de schuld van dat stomme ceremonie-setje !