Voorjaarsmoe van politiek ...

Om politicus te zijn heb je eelt op je ziel nodig. Je moet van tevoren weten dat je geen idealen meer kan nastreven, want als er iets is dat snel sneuvelt in de politiek dan zijn het idealen. Je weet bijvoorbeeld dat je een polder onder water moet gaan zetten, je weet dat al zou je het willen je dat toch niet tegen had kunnen houden, en als je dergelijke impopulaire beslissingen afkondigt dan weet je ook dat je het vooral niet persoonlijk moet opvatten als mensen daar zeer emotioneel over worden. Je bent tenslotte meestal niet de maker van dit beleid, je voert het alleen maar uit, en zelfs als je beleid maakt of gemaakt hebt, troost je jezelf met de gedachte dat er altijd wel iemand boos is...dus nou en. Politici zijn ambtenaren die we kiezen. Ze denken zelf soms ook niet meer na over wat ze willen. Vroeger ging je je met politiek bezig houden omdat je iets wilde verbeteren, veranderen of op z'n minst wilde ventileren. Nu lijkt het meer een baan, die je via een wat omslachtige manier (via campagnes en netwerken) krijgt en houdt, als je maar vaak genoeg met een ernstige maar optimistische blik op een geloofwaardige manier in een camera weet te verkondigen wat de meeste mensen willen horen. Als je maar de juiste mensen kent, en snel de informatie, welke informatie dan ook, boven water weet te krijgen die de voorganger niet had. Dat resulteert voor sommige sektoren in een niet aflatende stroom van veranderingen, want stilstand is achteruitgang. Politici slaan vaak aan het ontwikkelen zonder echt of met meer mensen na te denken over de inhoud, als een dorp dat ook een centrum wil hebben en denkt dat de mensen zitten te wachten op gebakken lucht in plaats van een dorpskermis of een fatsoenlijke kroeg. Krimp bestrijd je niet met een nieuwe supermarkt, en toch verdwijnt alles wat we ooit belangrijk vonden. Onderwijs is meer dan nadenken over de scores van een cito-toets, meer dan een functiemix met prestatieloon, zelfs meer dan het ene onderzoek na het andere waarom uitval maar niet teruggedrongen wordt. Ik weet niet op welke planeet politici zich bevinden, maar toen ik nog op school zat waren er ook veel mensen die hun school niet afmaakten, omdat er als ze klaar waren toch geen werk voor ze was. Het ziet er naar uit dat we van die periode niet zo heel veel opgestoken hebben. We houden banken overeind, maar investeren niet in de opvang van jongeren die niet thuis kunnen aankloppen, we investeren niet in werk, we investeren niet in cultuur, we investeren in niets meer dat niet direct te maken heeft met werken en thuiszitten. Politici raken mij al jaren niet meer. Er zit er geen een tussen die bevlogen genoeg is om me gerust te stellen dat er nog wat gebeurt buiten Brussel. Er zit er geen meer tussen die ik integer genoeg acht om ooit nog iets authentieks, zelf bedacht of geboren uit idealisme, na te streven.
De politiek is vrijwel dood. leve de politiek.